Öğrenme Güçlüğü Olan Çocukların Duygusal İhtiyaçları Nelerdir?

Çocuğunuzun düşük özgüven, kaygı ve depresyon ile mücadele ediyor olabileceğine dair belirtiler ve onlara nasıl yardım edilebileceğine dair bir makale

Bir çocuğa öğrenme güçlüğü teşhisi konulduğu zaman, doğal olarak bu durumun çocuğun okuldaki performansını nasıl etkilediği hakkında endişeleniriz. Sıklıkla bunun hakkında düşünmeyiz fakat öğrenme güçlüğü olan çocuklarda bu durumun çocukları nasıl etkileyebileceğini düşünmeliyiz.

Öğrenme güçlüğü olan her çocuk bıkkın, üzgün ya da kaygılı olmaz fakat çocukların en azından bazı duygusal mücadele sürecine girmeleri oldukça yaygındır. Kendilerinin okulda akranlarının gerisinde kaldıklarını görmesi çocuklar için kolay değildir. Çocuklar fark etmemiş ya da umursamıyormuş gibi davransalar bile, okuldaki mücadele moral bozucu bir deneyim olabilir. İşte çocukların duygusal olarak mücadele edebileceklerini gösteren bazı belirtiler:

• Düşük özgüven
• Artan kaygı, özellikle akademik ortamlarda
• Artan üzgünlük ya da sinirlilik
• Rol yapma
• Baş ağrısı ya da mide ağrıları gibi fiziksel belirtiler
• Azalan motivasyon

Ağlama ya da endişe etme gibi bazı belirtiler açık olabilir, bunun aksine rol yapma gibi diğer belirtiler daha sık yanlış anlaşılmaktadır. Çocuk Zeka Enstitüsünde nöropsikolog olan Laura Phillips dinamikleri açıklamaktadır. “Bazen çocuklar aptal bir çocuk olmaktan ziyade kötü bir çocuk ya da sınıfın maskotu olmayı tercih ederler. Bu çocuklar ya dikkatleri akademik mücadelelerinden uzak tutmaya çalışırlar ya da durumu kurtarmanın bir yolu olarak ‘umurumda değil’ tavrı içine girmeyi denerler. “

Bir öğrenme mevzusu için çocuklara yardım etmenin yanı sıra çocukların güçlü yönlerini ortaya çıkaracak güçlü beceriler ve stratejiler bulma ebeveynler çocuğun duygusal ihtiyaçlarını düşünmelidir. Eğer çocuğun bir mücadele içinde olduğu ile ilgili belirtiler görürseniz, onları özellikle neyin rahatsız ettiğini anlamaya çalışın. Aşağıda öğrenme güçlüğü olan çocukların niçin kötü hissettikleri ile ilgili en yaygın üç neden ve onlar hakkında neler yapılabileceği bulunmaktadır.

1. Çocuklar “aptal” olduklarını düşünür.

Bu çocuklara teşhis konmadan önceki periyod sırasındaki bir konudur. Çocuklar, diğer çocuklar ile ayı hızda öğrenmiyorlar ise bunu genellikle fark ederler ve bu durumun kendilerinin akıllı olmadıklarından kaynaklandığını düşünebilirler. Ne yazık ki çocuklar öğrenme güçlüğü tanısı konduktan sonra bile akıllı olmadıklarına inanmaya devam edebilirler.

Ne yapılmalı:

• Çocuğunuzun öğrenme güçlüğünün ne olduğunu anladığından emin olun: Phillips “ çocuklar bilmeyebilir fakat tanım gereği öğrenme güçlüğü bir öğrencinin en azından ortalama bir zekâya sahip olduğu anlamına gelir” demektedir. Aslında öğrenme güçlüğü bir çocuğun belirli bir alanda doğal yeteneği kadar performans göstermediğinin bir uzman tarafından belirlenmesi ile tanımlanır.  Öğrenme güçlüğünün zekâ ile bir ilişkisinin olmadığının açıkça duyulması çocuklar için anlamlı olabilir.
• Tüm yönleri ile konuşun: İdeal olarak siz, çocuğunuz ve çocuğunuz ile çalışan her kim varsa öğrenme güçlüğü hakkında beraber konuşmalısınız. Bazen ebeveynler çocukların bu durumu anlamayacaklarını düşünürler fakat bir öğrenme uzmanı kullanmanız için gelişimsel olarak uygun dili bulmanıza yardımcı olabilir.
• Gönderdiğiniz mesajları düşünün: Çocuklar ebeveynlerinin duygularına karşı çok hassastırlar ve eğer onlara konan teşhislerden dolayı rahatsız olursanız ya da öğrenme güçlüğünün kötü bir şey olduğunu düşünürseniz muhtemelen onlar da aynı şeyi düşüneceklerdir.
• Kendi duygularınızı sorgulayın: Çocuklarda öğrenme güçlüğü genetik olabileceği için bazen bir çocuğun mücadele ettiğinin görülmesi, ebeveynler için kötü anıların geri gelmesine sebep olabilir ya da ebeveynler kendilerini suçlu hissedebilirler. Bu durumda çocuğunuzun eğiticisi ile tüm soruları ya da endişelerinizi tartışmak için ayrı bir randevu almak istersiniz.  Çocuğunuzun daha pozitif hissetmesine yardımcı olmanızın en iyi yolu sizin de pozitif hissetmeye başlamanızdır.

2. Çocuklar kendilerini sınıfta ayrı tutulmuş gibi hissederler.

Çoğu çocuğun isteyeceği en son şey arkadaşlarından farklı görünmektir.  Bu nedenler, çocuklar bir dersi anlatmaları için kaldırıldıklarında ya da öğretmeni tarafından bir şey için çağrıldıklarında bu işi başaramayacaklarını düşündükleri için korkarlar, utangaç ve kendilerini ayrı tutulmuş gibi hissedebilirler. Bu tarz deneyimler günden güne çocuğun öz güvenine zarar verebilir ve çocuğun okula gitmeye korkmasına sebep olabilir.

Ne yapılmalı:

• Öğretmenlerden çocuğun nasıl hissettiği konusunda duyarlı olmasını isteyin: Phillips öğretmenlerin belirli bir öğrencinin öğrenme güçlüğünün çocuğu duygusal olarak nasıl etkilediğini anlamalarına yardımcı olmak için bazen okullarda çalıştığını söylemektedir.  Bir çocuğun okuma ile ilgileri kaygıları olduğu zaman örnek olarak Dr.Phillips, öğretmenlere, öğrencinin el kaldırmasını ve öğrenciyi körü körüne çağırması yerine okumasını önermesini tavsiye etmiştir. Eğer öğretmenin müfredatın bir parçası olduğundan dolayı sözlü olarak okumasını değerlendirmesi gerekiyor ise, bunu özel olarak yapmak daha iyi olabilir.  Öğrenciler yardıma ihtiyaç duyduklarında ya da kendilerini çok fazla hayal kırıklığına uğramış hissettiklerinde, öğretmenler ve öğrenciler, öğrencilerin kullanabileceği ince bir sinyal verebilirler.
• Çocukların takdir edilecek yönlerini de belirleyin. Okulda mücadele içinde olan öğrenciler çoğunlukla olumsuz ilgi görmüş gibi hissederler. Öğretmenler, öğrencilerin doğru yaptıkları şeyleri küçük şeyleri bile görüp onlara olumlu bir ilgi göstermek için özel bir çaba sarf ettiğinde, bu durum öğrencilerin ruh halini ve güvenlerini geliştirebilir. Dr.Phillips bu durumun öğretmenler için dikkati dağılma eğilimi içinde olan çocuklar için kullanmada güçlü bir yöntem olduğunu belirtmektedir.
• Doğru akademik çevreyi bulun. Bazen çocuklar şu anki durumdan olduğundan daha çok yardıma ihtiyaç duyduklarından dolayı kendilerini dışarı fırlamış gibi hissederler. Çocuğun neye ihtiyacı olduğu ve bunların karşılanıp karşılanmadığını değerlendirmek için okul ve çocuğunuzun değerlendiricisi ile çalışın. Çocuk daha fazla uyuma, farklı bir ders türüne ya da okul değişikliğine bile ihtiyaç duyuyor olabilir. Dr.Phillips, okul sonrası ayrı bir etkinlik yapmak yerine, bireyselleştirişmiş bir müfredatın parçası olarak okulda iyileştirici destek sunan bazı özel okulların bulunduğunu belirtmektedir. Bu okullar her bir çocuğun özel sosyal, duygusal ve davranışsal ihtiyaçlarını desteklemede birer iyi hazırlık olabilir.

3. Çocuklar yorgun düşmektedirler.

Maalesef,  çocuklardaki öğrenme güçlüğü genellikle çocuğun akranlarına göre daha sıkı çalışmaları gerektiği anlamına gelmektedir. Bu ev ödevlerinde daha fazla zaman harcama, özel ders alma ve bir eğitim terapisti ile çalışma anlamına gelebilir. Onlar için zorlayıcı olan bir şeye odaklanarak daha fazla zaman harcamak, çocukların hayal kırıklığı ve kırgın hissetmelerine neden olabilir. Bu durum ayrıca okulda motivasyonlarının azalmasına sebep olabilir.

Ne yapılmalı:

• Başarının başarıyı doğurduğunu unutmayın. Çocukları mümkün olduğunca başarısızlık için değil başarı kurmak için önemlidir. Öğretmenler, terapistler ve ebeveynler bilinçli olarak çocukların toplantıya doğru çalışabilecekleri sade ve ulaşılabilir hedefler belirlemelidir. Eğer bir çocuk ilerleme kaydettiği ile ilgili kanıtlar görürse, bunu devam ettirmek için daha fazla çaba sarf etmek için daha fazla motive olacaktır.
• Çocukların yeteneklerini bulun. Bu durum muhtemelen öğrenme güçlüğü olan çocuklar için yapabileceğiniz en önemli şeydir. Çocuğun “tutkularını” ya da hayatının geri kalanında ne yapacağını bulmanıza gerek yok. Çocukların çoğu profesyonel bir atlet ya da bir balet olmayacak- fakat her çocuğun bir yeteneği vardır. Çocuğunuzun yaparken kendini iyi hissettiği şeyleri bulun. Bu durum çocuğa ustalık ve başarı hissi verir ve ona pratik yapması için zaman kazandırır. Çocuğun yeteneği arttıkça, güven, özgüven ve genel mutluluğu da artacaktır.

Rachel Ehmke

  FACEBOOK YORUMLARI