D Vitamini Eksikliği Nedir?

D vitamini genellikle günışığı vitamini olarak adlandırılır çünkü güneşe yeteri kadar maruz kalındığı zaman vücut bunu kolesterolden sentezler. Çocuklar artık dışarıda fazla vakit geçirmiyor. Bazen çok kısa molaları varken bazen hiç olmuyor. Okuldan çıkıp dans kursuna, karateye ya da televizyon veya bilgisayarın karşısına oturacakları evlerine gidiyorlar. Dışarıda daha az geçirilen zamanın daha düşük D vitamini seviyelerinde payı olduğunu öne sürebilir miyiz?
Kanadalı araştırmacılar Pediatrics dergisinin 1 Eylül 2012 tarihli sayısında yayımlanan çalışmalarında kritik hastalıktan dolayı hastaneye yatırılan çocuklarda D vitamini eksikliğinin epey yaygın olduğunu bildiriyorlar.
Dr. J. Dayre McNally ve meslektaşları altı Kanada hastanesinde yoğun bakım ünitelerine alınan altı ayla on üç yaş arası 326 kritik hasta çocuktaki D vitamini seviyelerini incelediler. Grubun yüzde altmış dokuzunda vitamin eksikliği bulundu. McNally Doğu Ontario Çocuk Hastanesi’nde klinik araştırmacı ve Ottawa Üniversitesi Pediyatri Bölümü’nde yardımcı doçentlik yapmakta.
D vitamini eksikliği uzun süre yoğun bakım servisinde (YBS) kalmakla ve hastalığın şiddet derecesini ölçmekte kullanılan Pediyatrik Ölüm Riski değerlerindeki artışla ilişkilendirildi. YBS’ye alınırken eksiklik bulunan grupta beş ölüm vakası oluşurken D vitamini eksikliği bulunmayan grupta hiç ölüme rastlanmadı.
“Bu çalışma D vitamini eksikliğinin hem kritik hasta çocuklarda yaygın hem de kritik hastalığın daha yüksek şiddetli olmasıyla ilişkili olduğuna dair delil sunuyor.” Hedefe yönelik D vitamin desteği veya hızlı onarımın sonucu etkileyip etkilemeyeceğini sonraki çalışmalar belirleyecek.
Kanadalı araştırma kritik hastalığı olan çocukları inceledi. Bunu kritik olmayan hastalığa sahip çocuklara genişletme sonucunu çıkarmak uygun ola da bilir olmaya da bilir. Ancak dış mekanlarda yapılan faaliyetlerin bizi sağlıklı kılacak D vitamini seviyeleri sağlayacağını söylemek yerinde olacaktır.
Dr. J. Dayre McNally Doğu Ontario Çocuk Hastanesi’nde klinik araştırmacı ve Ottawa Üniversitesi Pediyatri Bölümü’nde yardımcı doçentlik yapmakta.

Bu çalışma Pediatrics dergisinin 1 Eylül 2012 tarihli sayısında yayımlanmıştır.

  FACEBOOK YORUMLARI